Η κυβέρνηση της Σημιτικής Νέας Δημοκρατίας και του Μητσοτακικού ΠΑΣΟΚ μπορεί να βρίσκεται σε δημοσκοπική κατάρρευση υπό το βάρος των Τεμπών, του ΟΠΕΚΕΠΕ και της παράδοσης του προβλήματος της ακρίβειας στην καλή θέληση των καρτέλ, όμως οι σχεδιασμοί για μια ελληνοτουρκική συμφωνία στο Αιγαίο φαίνεται ότι δεν εγκαταλείπονται.
Θα υπέθετε κάποιος ότι δεν είναι καιρός να σηκώσει η κυβερνώσα παράταξη άλλο ένα ζήτημα, που αναμφίβολα θα της δημιουργήσει τεράστιο πολιτικό κόστος, όμως η ελπίδα του Χακάν Φιντάν να προλάβει να υπογράψει μία συμφωνία όσο ακόμα είναι ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός φαίνεται πως βρίσκει ανταπόκριση στις προσδοκίες του Μεγάρου Μαξίμου.
Έτσι, είδαμε προσφάτως τα γνωστά τρολ της κυβέρνησης να διακινούν στο διαδίκτυο την πιθανότητα ελληνοτουρκικής συμφωνίας, που θα αναγνώριζε ελληνικά χωρικά ύδατα στα 9 ναυτικά μίλια. Η πιθανότητα παραχώρησης 3 ναυτικών μιλίων, από τα 12 που μας αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση του Montego Bay – 1982), έκανε τον γύρο της με πανηγυρισμούς από τους διαδικτυακούς πραματευτάδες ως εξέλιξη εφάμιλλη της Συνθήκης των Σεβρών. Κι αν σε μία διαπραγμάτευση η λογική λέει ότι οι συμφωνίες προϋποθέτουν αμφότερες υποχωρήσεις, ουδείς μάς εξήγησε τι αναμένεται να παραχωρήσει η Τουρκία από τα κεκτημένα δικαιώματά της.
Ο Σημίτης, ο Ροζάκης και η «χαμένη ευκαιρία»
Στο ίδιο μήκος κύματος, την προηγούμενη εβδομάδα διαβάσαμε στην “Καθημερινή” μια συνέντευξη του καθηγητή και υφυπουργού Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη, Χρήστου Ροζάκη, ο οποίος μίλησε για την “χαμένη ευκαιρία” μιας ελληνοτουρκικής συμφωνίας για το Αιγαίο το 2003, όταν ο πρωθυπουργός των Ιμίων βρέθηκε πολύ κοντά στο να την υπογράψει αλλά φοβήθηκε την κοινοβουλευτική του ομάδα. Η εφημερίδα, στην εισαγωγή, προαναγγέλλει μια σειρά ανάλογων συνεντεύξεων “με στόχο να φωτιστεί η ουσία των θεμάτων που εξακολουθούν να «στοιχειώνουν» την εξωτερική μας πολιτική”.
Ο κ. Ροζάκης, χωρίς να μπαίνει στις λεπτομέρειες, στις οποίες σύμφωνα με τη γνωστή αγγλική παροιμία συνηθίζει να κρύβεται “ο διάβολος”, κάνει λόγο για μία συμφωνία η οποία “επιτέλους” θα έκλεινε τα ζητήματα των διαφορών μας με τη γείτονα με τρόπο αμοιβαία αποδεκτό. Το βασικό πλαίσιο της ελληνοτουρκικής συμφωνίας είχε φτάσει “σε ένα σημείο που η Τουρκία είχε αποδεχθεί τα 12 ν.μ. για όλες τις ηπειρωτικές ακτές της Ελλάδας, την Εύβοια και όλα τα νησιά που βρίσκονται δυτικά του 25ου μεσημβρινού, όπως οι Σποράδες. (Δώδεκα μίλια θα είχαν, φυσικά, και οι ηπειρωτικές ακτές της Τουρκίας). Των υπολοίπων νησιών η αιγιαλίτιδα θα διατηρούνταν στα 6 ν.μ.”
Η συμφωνία είχε αποτυπωθεί σε χάρτες που κατέγραφαν και τα ποσοστά συγκυριαρχίας των δύο χωρών στο Αιγαίο. Μάλιστα, όπως μας ενημερώνει ο κ. Ροζάκης, “αυτοί οι χάρτες υπάρχουν σήμερα στα αρχεία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών”.
Αφού όλη αυτή ιστορία προβάλλεται σχεδόν ως ένα επίτευγμα που πήγε στράφι, λόγω της ξεροκεφαλιάς των βουλευτών που άνηκαν στη μερίδα του παλιού πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και φυσικά της αντίθεσης της Καραμανλικής Ν.Δ., που ανέλαβε τα ηνία της χώρας το 2004, καταλήγει με μία τελευταία ερώτηση που μας φανερώνει κάτι από τις ουσιώδεις λεπτομέρειες:
“- Υπήρξε συμφωνία για το εύρος του εναέριου χώρου;
-Θα ακολουθούσε τον πάγιο διεθνή κανόνα της προσαρμογής του με τα όρια της αιγιαλίτιδας”.
Οι προσπάθειες προετοιμασίας της κοινής γνώμης
Κάνοντας πιο “λιανά” όσα διαβάσαμε σε αυτήν τη συνέντευξη, καταλήγουμε στο ότι το 2003 ο Κώστας Σημίτης, ο πολιτικός πατέρας μεγάλου μέρους της σημερινής ΝΔ, ετοιμαζόταν να υπογράψει μια συμφωνία, με βάση την οποία η Τουρκία θα μας επέτρεπε να ασκήσουμε το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12ν.μ., στην… Αγιά Λάρισας, στη Χιλιαδού Ευβοίας και σε όσα νησιά βρίσκονται δυτικά του 25ου μεσημβρινού.
Στο υπόλοιπο μισό Αιγαίο θα περιοριζόμασταν αυτοβούλως στα 6ν.μ., αποδεχόμενοι το “νταβατζιλίκι” του νεοοθωμανού γείτονα, για δε την “μεγαλοκαρδία” του να μη μας κάνει πόλεμο, θα του παραχωρούσαμε και 4 μίλια από τον εναέριο χώρο μας (το ισχύον εύρος του ελληνικού Εθνικού Εναέριου Χώρου εδώ και έναν σχεδόν αιώνα είναι στα 10 ν.μ. με βάση το Προεδρικό Διάταγμα 6/18 Σεπτεμβρίου του 1931).
Φυσικά, όπως και τα τρολ της Ν.Δ. που προαναφέραμε, έτσι και ο κ. Ροζάκης ούτε ερωτήθηκε ούτε ανέφερε τι θα παραχωρούσε η Τουρκία ως ανταπόδοση στις ελληνικές ιστορικές παραχωρήσεις. Ευλόγως μπορούμε να υποθέσουμε ότι από τη μεριά της Άγκυρας ουδεμία ανάλογη παραχώρηση συζητήθηκε, καθώς ο γείτονας δεν συνηθίζει να ξεπουλά στα χαρτιά ό,τι με αίμα έχει κατακτήσει.
Και όλα αυτά θα ήταν μια κακή ανάμνηση αν δεν υπήρχε η προσπάθεια να επανέλθουν στην επικαιρότητα, για προφανείς λόγους προετοιμασίας της κοινής γνώμης, προκειμένου να είναι έτοιμη να δεχθεί αναλόγου λογικής διαπραγματεύσεις και συμφωνίες.
Από το Newsbreak υποσχόμαστε ότι αντιστοίχως θα είμαστε έτοιμοι να ενημερώνουμε έγκυρα την κοινή γνώμη για όλο το φάσμα των κρίσιμων εθνικών μας θεμάτων, που όχι μόνοn έχουν εγκαταλειφθεί στην κακή τους τύχη, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται ακολουθούν και την οδό της υποθήκευσης και του πλειστηριασμού, όπως η Δημόσια και η ιδιωτική περιουσία της χώρας.
Για εμάς η Εθνική Γραμμή στην ενημέρωση για όλα τα εθνικά μας ζητήματα δεν αποτελεί ζήτημα ιδεοληψίας, αλλά προϋπόθεση Δημοκρατίας, καθώς ο κυρίαρχος λαός είναι ο πρώτος που πρέπει να γνωρίζει και ο μόνος αρμόδιος να αποφασίσει αν και με ποιoν θέλει να διαπραγματευτεί όσα ο ίδιος με αγώνες και θυσίες διασφάλισε ως κεκτημένα δικά του και των παιδιών του. Τη μυστική διπλωματία από άκαπνες ελίτ, που είναι έτοιμες να ξεπουλήσουν κάθε τι που δεν είναι δική τους περιουσία, η κοινή γνώμη συνεχίζει να την αντιμετωπίζει τουλάχιστον ως απόδειξη δημοκρατικού ελλείμματος κι εμείς θα είμαστε εδώ για να την ενημερώνουμε.
Πηγή: newsbreak.gr
