Με πρόδηλη τη φόρτισή της, η Ζωή Κωνσταντοπούλουέστειλε και στις 23 Ιουλίου 2024 ένα μήνυμα ανθρωπιάς. Στη θλιβερή επέτειο μίας Εθνικής τραγωδίας, ενός εγκλήματος με 104 νεκρούς και 100άδες εγκαυματίες, από τη φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έδειξε στην κοινωνία ότι υπάρχει ελπίδα. Με δική της πρωτοβουλία, η Ζωή Κωνσταντοπούλου τήρησε μέσα στη Βουλή ενός λεπτού σιγή για τα 104 θύματα της τραγωδίας στην Ανατολική Αττική πριν από έξι χρόνια. Ήταν μία κίνηση σεβασμού απέναντι στις αθώες ψυχές που χάθηκαν εξ αιτίας της κρατικής ανεπάρκειας, στους εγκαυματίες και στις οικογένειές τους που παλεύουν από τις 23 Ιουλίου του 2018 για την απονομή δικαιοσύνης.
“Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω την ομιλία μου, έτσι όπως πιστεύω ότι έπρεπε να ξεκινήσει η σημερινή συνεδρίαση. Εάν σεβόμαστε τον εαυτό μας, εάν η Βουλή σέβεται το ρόλο της, εάν σεβόμαστε μια ιερή επέτειο, την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας με την πτώση της Χούντας, τέτοια μέρα πριν από 50 χρόνια και αν τιμούμε μια ιερή, πικρή, τραγική επέτειο, την επέτειο του εγκλήματος στο Μάτι, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους, αφαιρέθηκε η ζωή από 104 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, τραyματίστηκαν και υπέστησαν εγκαύματα δια βίου, δεκάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων παιδιά και πληγώθηκε δια βίου μια ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων, αλλά και η χώρα μας. Θα ξεκινήσω λοιπόν έτσι όπως θεωρώ ότι έπρεπε στη Βουλή να ξεκινήσει. Τηρώντας ενός λεπτού σιγή, για τα θύματα του εγκλήματος στο Μάτι.
Εάν πράγματι τιμούμε τους νεκρούς και αν πράγματι δεσμευόμαστε για δικαιοσύνη και για το “ποτέ ξανά”, δεν μπορεί να πορευόμαστε στη σιωπή, δεν μπορεί να επιτρέπουμε να συγκαλύπτεται μέχρι σήμερα, ένα φρικτό έγκλημα με εμπλοκή πολιτικών, κυβερνητικών, αυτοδιοικητικών, υπηρεσιακών προσώπων. Ένα έγκλημα, για το οποίο η Βουλή δεν διενήργησε έρευνα, ένα έγκλημα για το οποίο μολονότι διαβιβάστηκαν δικογραφίες, δεν συγκροτήθηκε Προανακριτική Επιτροπή, ένα έγκλημα για το οποίο έχουμε τα στοιχεία ότι πρόσωπα εμπλεκόμενα προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή να αλλοιώσουν τα στοιχεία και να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη, παριστάνοντας ακόμη-ακόμη ότι δεν γνώριζαν τίποτε για νεκρούς, σε εκείνη τη φοβερή σύσκεψη εν είδη συνέντευξης Τύπου, το βράδυ του εγκλήματος.
Και ότι δήθεν εκείνη την ώρα, ενημερωνόταν ένας Πρωθυπουργός που είχε σπεύσει αλλού να βραβευτεί, για τη συμφωνία των Πρεσπών στη Βοσνία και, που δεν συντόμευσε το ταξίδι του μετά την ενημέρωση του για την τραγωδία. Ότι ο Πρωθυπουργός λοιπόν, εκείνος, δήθεν ενημερωνόταν για διάφορες άλλες πυρκαγιές και δήθεν εκείνη την ώρα μεσάνυχτα πια, την ώρα που ξέραμε ότι δεκάδες άνθρωποι ήταν νεκροί και πάμπολλοι ακόμη αγνοούμενοι. Την ώρα που ξέραμε ότι άνθρωποι χαροπάλευαν, είτε τραυματισμένοι, είτε μέσα στη θάλασσα, χωρίς να σπεύδει κανείς από τους υπεύθυνους. Εκείνη την ώρα, κάποιοι κοιτούσαν το τομάρι τους. Κάποιοι κοιτούσαν πώς θα αποσείσουν τα στοιχεία που οδηγούσαν σε εκείνους.
Ήμουν η πρώτη, μαζί με το Διαμαντή Καραναστάση, που καταθέσαμε στις 6 Αυγούστου του 2018 μήνυση για κακούργημα. Εκπροσωπώντας και την Πλεύση Ελευθερίας και την Πρωτοβουλία μας, την “Δικαιοσύνη Για Όλους”, πάνω απ’ όλα όμως εκπροσωπώντας αυτό που είναι το αίσθημα δικαίου κάθε πολίτη, αυτό το οποίο δεν αντανακλάται στις πράξεις και στις παραλείψεις που έχουν αποδειχθεί και χαρτογραφηθεί, αυτό το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει. Αυτό το φρικτό, τρομερό έγκλημα, δεν έχει δικαστεί στην διάστασή του και στη βαρύτητά του ως κακούργημα και γνωρίζουμε ότι οργίασαν οι παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη και γνωρίζουμε ότι έδωσαν και πήραν οι ελεύσεις των υπουργών και του τότε υπουργού Δικαιοσύνης, του κυρίου Κοντονή, και του τότε υπουργού, Εκπροσώπου της Κυβέρνησης, του κυρίου Τζανακόπουλου. Έδωσαν και πήραν οι παρεμβάσεις στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η οποία ασμένως παρενέβαινε και αυτή για να αποτρέψει τον εισαγγελέα της υπόθεσης, τον κύριο Ζαγοραίο, από το να καλέσει πρόσωπα για να παράσχουν εξηγήσεις, γιατί από τα πρώτα πρόσωπα που έπρεπε να κληθούν ήταν η κυρία Δούρου. Στην Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης, διορισμένη από την τότε κυβέρνηση, που επινοήθηκε εν μέσω προκαταρκτικής εξέτασης, ότι θα έπρεπε να αποφανθεί πρώτα εκείνη για τα θέματα της Δημόσιας Διοίκησης, στενό πρόσωπο του κυρίου Τζανακόπουλου επίσης, οικογενειακής σχέσης, ότι θα έπρεπε πρώτα εκείνη να κρίνει το έγκλημα σε βαθμό υπηρεσιακό και να συντάξει πόρισμα. Θα ξέρετε ίσως πότε το συνέταξε. Θα ξέρετε ίσως. Ποτέ.
Όμως, στην κρίσιμη στιγμή, τον Σεπτέμβριο του 2018, όλες οι εξουσίες που συνδέονται με το έγκλημα πίεσαν για να μην υπάρξει διερεύνηση του εγκλήματος και το γεγονός ότι υπήρξε διερεύνηση οφείλεται στην ευσυνειδησία ορισμένων λειτουργών, μεταξύ των οποίων ο ανακριτής της υπόθεσης, ο κύριος Μαρνέρης, που τρεις φορές ζήτησε να χαρακτηριστεί το έγκλημα κακούργημα, όπως είναι, και τρεις φορές βρέθηκαν εισαγγελείς να το απορρίψουν. Όπως επίσης οι δικαστές του Τριμελούς Συμβουλίου, του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, που έκριναν επίσης και αυτοί ότι υπήρξε κακούργημα μελετώντας την υπόθεση, αλλά βρέθηκε και εκεί ένας εισαγγελέας, ο κύριος Μεϊδάνης, άσχετος με την υπόθεση, που έσπευσε να καταθέσει έφεση, γιατί δεν είχε λέει αρμοδιότητα το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών να ασκήσει νέα δίωξη. Βρέθηκε και ο κύριος Ντογιάκος, το 2022, διορισμένος από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αυτή τη φορά, να απορρίψει το αίτημα των οικογενειών, που είναι παθόντες και παθούσες οι άνθρωποι αυτοί, να απορρίψει το αίτημά τους να ασκήσει αναίρεση στην κρίση του Συμβουλίου Εφετών ότι επρόκειτο για υπέρβαση εξουσίας ο χαρακτηρισμός περί κακουργήματος και επειδή επικουρούσα τους συγγενείς σε αυτό το αίτημα και επειδή βρέθηκα στο γραφείο του κυρίου Ντογιάκου με τους συγγενείς και τον άκουσα με τα αφτιά μου να τους λέει: “Μου το φέρατε τελευταία στιγμή, δεν ασκώ αναίρεση” και τους άκουσα ριγώντας να του απαντούν: “Σε μας δεν δώσατε ούτε 20 λεπτά και στους ανθρώπους μας για να σωθούν. Και εσείς έχετε 3 μέρες και μας λέτε δεν έχετε χρόνο;”
Και επειδή το Γενάρη και το Φλεβάρη του 2023 κατέθετα ως μάρτυρας, ως μάρτυρας κατηγορίας, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών και είπα, επί 4 ημέρες στην κατάθεσή μου, ότι αν δεν υπάρξει δικαιοσύνη για το Μάτι, θα έχουμε σύντομα νέα τραγωδία, νέο έγκλημα και δυστυχώς, αυτό το οποίο ο καθένας βεβαίως μπορεί να εκτιμήσει, επαληθεύθηκε με το χειρότερο τρόπο, με το έγκλημα των Τεμπών με την απόλυτη απόδειξη ότι η διαφθορά σκοτώνει, με την απόλυτη απόδειξη ότι οι κυβερνήσεις δεν νοιάζονται και δεν ορρωδούν για τους πολίτες και με την τραυματική βέβαια αποτύπωση ότι και η επόμενη κυβέρνηση, αυτή που ενεπλάκη και ενέχεται, πρωτίστως όχι μόνη της, στο έγκλημα στα Τέμπη, και εκείνη από την πρώτη στιγμή έσπευσε να καλύψει το τομάρι της. Και εκείνη από την πρώτη στιγμή έσπευσε να παρουσιάσει τα πράγματα ως ανθρώπινο λάθος. Και εκείνη από την πρώτη στιγμή παρενέβη στη δικαιοσύνη. Και εκείνη από την πρώτη στιγμή προέβη ακόμη και στην αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος.
Είναι ξεκάθαρο στην Πλεύση Ελευθερίας και σε εμένα προσωπικά. Είναι ξεκάθαρο ότι χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία και εάν θέλουμε αυτές τις μέρες να τιμήσουμε την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, αλλά και τα θύματα εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από κυβερνήσεις στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να μιλούμε, να μην ξεχνάμε και να αξιώσουμε, κοντά στους συγγενείς, στα θύματα, κοντά στις ψυχές εκείνων που χάθηκαν και στις καρδιές εκείνων που έχουν μείνει να παλεύουν, δικαιοσύνη.
Δεν αρκεί λοιπόν σήμερα ούτε να μιλάμε για τα θύματα του εγκλήματος στο Μάτι, όταν εξελίσσεται παράλληλα μια δίκη πρόκληση για το κοινό περί δικαίου αίσθημα, για το αίσθημα δικαίου κάθε πολίτη. Μια δίκη στην οποία η αφαίρεση της ζωής 104 ανθρώπων, η έκθεση σε κίνδυνο ζωής που πραγματώθηκε, τα εγκαύματα και οι τραυματισμοί δεκάδων άλλων εμφανίζονται σαν τροχαίο ατύχημα, χωρίς καν νεκρούς. Δικάζονται σαν να μην τρέχει τίποτε. Σε μία δίκη στην οποία στενοί συγγενείς, όπως ο άνθρωπος που έχασε τη σύντροφο του και μητέρα του παιδιού του και ο άνθρωπος που έχασε την αδερφή της ανιψιάς, τη μητέρα του, δεν μπορούν να παρασταθούν για όλους ή για κάποιους από τους δικούς τους ανθρώπους. Γιατί περισσεύουν, κύριοι, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες στη Δικαιοσύνη, στο πεδίο της Δικαιοσύνης, για να εξυπηρετούνται διευθετήσεις και διαπλοκή με τη δικαστική εξουσία και λείπουν οι πρωτοβουλίες για να μπορούν τα θύματα και οι οικογένειες και οι οικείοι να παρίστανται και να αναζητούν τη δικαιοσύνη. Εκεί ιδιαίτερα όπου οι εξουσίες παρεμβαίνουν για να μην υπάρχει δικαιοσύνη. Το έγκλημα στο Μάτι είναι μια ανοιχτή πληγή για τη δημοκρατία. Δεν καλύπτεται, δεν συγκαλύπτεται, δεν κουκουλώνεται, δεν παρασιωπάται και δεν συμψηφίζεται, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση, μαλώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν έκανε ούτε δευτερολογία, απέφυγε, σοφά ίσως, να παρίσταται.
Μαλώνοντας λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «Εμείς δεν σας κάναμε προανακριτική για το Μάτι. Εσείς γιατί μας κυνηγάτε για τα Τέμπη;». Δεν συμψηφίζονται αυτά. Και είναι τρομακτική αυτή η αντίληψη του συμψηφισμού και του ισορροπισμού.
Έχω την άποψη και έχουμε την άποψη ότι η Βουλή σήμερα θα έπρεπε για αυτά τα θέματα να λειτουργεί. Θα έπρεπε να αποδίδουμε τιμή και στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας με μια ζωντανή, γεμάτη Βουλή και όχι με μία Βουλή στην οποία είναι, εκκωφαντικά, απόντες για άλλη μία φορά οι βουλευτές της κυβέρνησης και οι υπουργοί. Με τον πρόσφατα προαχθέντα, ή εν πάση περιπτώσει υπουργοποιηθέντα, υφυπουργό, κάνουμε τη συνεδρίαση. 14 Ιουνίου αναλάβατε, κύριε υφυπουργέ, και παρίσταστε εδώ. Εκπροσωπώντας με ευγένεια, όπως σας άκουσα να παρεμβαίνετε, έναν απόντα υπουργό. Και θα έρθω σ’ αυτό το θέμα. Η Βουλή σήμερα συνεδριάζει με παράλληλη συζήτηση της… “, είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου για τη φονική πυρκαγιά του 2018 και στη συνέχεια διευκρίνισε ότι “όχι, εγώ δεν επιπλήττω κάποιον που είναι στο χειρουργείο και είναι σε ανάρρωση. Αναφέρομαι στη διαδικασία, κυρία πρόεδρε, διότι δεν συνέτρεχε κανένας λόγος να μπει αυτό το νομοσχέδιο σήμερα σε συζήτηση και σας παρακαλώ επειδή παρεμβαίνετε για λόγο που δεν μπορώ να τον διακρίνω καλά, το να μπει λοιπόν το νομοσχέδιο σε συζήτηση ενώ ο υπουργός χειρουργείται, είναι κάτι εντελώς παράλογο. Το να περιμένουμε να αναρρώσει ο υπουργός και να συζητήσουμε το νομοσχέδιο με την παρουσία του είναι το λογικό, το πρέπον και αν θέλετε και το ανθρώπινο και το ευπρεπές, απέναντι σε έναν άνθρωπο που χειρουργήθηκε, νομίζω. Εν πάση περιπτώσει ο καθένας κρίνεται. Η Πλεύση Ελευθερίας θεωρεί ότι σήμερα δεν θα έπρεπε να γίνεται αυτή η διαδικασία με αυτούς τους όρους, δηλαδή χωρίς υπουργό και με παρόντα μόνον τον πρόσφατα αναλαμβάνοντα καθήκοντα υφυπουργού.
Δεν θα έπρεπε παράλληλα την ίδια μέρα, αυτή την κρίσιμη μέρα, επέτειο του εγκλήματος στο Μάτι, επέτειο της πτώσης της Χούντας και της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, η Βουλή να συνεδριάζει με παράλληλες τέσσερις-πέντε συνεδριάσεις σοβαρές. Γιατί από τις 10:00 το πρωίυπήρχε η διαδικασία της παραχώρησης, εκχώρησης του λιμανιού του Ηρακλείου, εδώ στην Ολομέλεια, υπήρχε ταυτόχρονα διαδικασία για το εκτρωματικό νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας για την ψυχική υγεία, που θα έπρεπε να το αποσύρει το υπουργείο και όχι να το φέρνει αυτές τις μέρες πιέζοντας και προκαλώντας έναν κόσμο που δίνει την ψυχή του στον τομέα της Ψυχικής Υγείας, στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, στο παιδί της απεξάρτησης, στο παιδί της στήριξης ανθρώπων που παλεύουν να ξανακατακτήσουν τη ζωή τους. Ούτε βεβαίως θα έπρεπε την ίδια ώρα να συζητιέται πάλι με κατεπείγοντα τρόπο η συγχώνευση τραπεζών της Παγκρήτιας με την Attica Bank, ταυτόχρονα και αυτό.
Ξέρετε, αυτό όταν το ανέβασα για να το δείξω, αυτό είναι το νομοσχέδιο που συζητάμε εδώ, που μπήκε στις επιτροπές την προηγούμενη εβδομάδα, με συντετμημένη διαδικασία, για τρεις συνεδριάσεις. Αντίστοιχου, θυμάμαι σαν να είναι τώρα, αντίστοιχου όγκου ήταν το νομοσχέδιο του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, τα δεύτερα προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου, που σαν χθες τα έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το «έτσι θέλω», σαν χθες ως πρόεδρος της Βουλής είπα «ψηφίζω όχι σε αυτό το έκτρωμα» και σαν χθες επίσης είπα ότι θα έπρεπε να προστατεύονται οι πολίτες και η πρώτη κατοικία τους και όχι να ενισχύονται οι τράπεζες, οι τραπεζίτες, τα funds τα οποία έχουν αυτή τη στιγμή πάρει, αντί πινακίου φακής, τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών και τα σπίτια των απλών ανθρώπων. Και την ίδια ώρα να συζητιέται και ο διορισμός του προέδρου της επιτροπής για την παιδεία που κρίνει τα θέματα των πανεπιστημίων, η προαγωγή δικαστών στο Συμβούλιο της Επικρατείας, τις θέσεις αντιπροέδρων, τα ζητήματα πολιτικής προστασίας.
Η άποψη μας. Τιμούμε τη δημοκρατία εάν λειτουργεί η Βουλή ως πραγματικό, ζωντανό, δημοκρατικό, νομοθετικό, κοινοβουλευτικό όργανο που εκπροσωπεί πραγματικά και όχι εικονικά τους πολίτες. Τιμούμε τη δημοκρατία εάν οι βουλευτές και οι πολίτες προλαβαίνουν να ενημερωθούν και να τοποθετηθούν για τέτοια νομοσχέδια. Εμείς δεν μπορούμε υπεύθυνα να κάνουμε τέτοιου είδους διαδικασίες σε τέτοιους χρόνους και ούτε κι εσείς μπορείτε. Απλώς έχετε την ασφάλεια της κομματικής γραμμής που λέει «ψηφίστε ναι». Τιμούμε τη δημοκρατία αν υπερασπιζόμαστε το δημόσιο συμφέρον και την δημόσια περιουσία.
Τα λιμάνια μας, τα αεροδρόμια, οι αιγιαλοί, οι δημόσιες επιχειρήσεις, όλα τα ξεπουλήσατε. Όλα τα ξεπουλήσατε. Και τι καταφέρατε; Να βρίσκεται η χώρα σε χειρότερη οικονομική θέση διεθνώς, με πολύ μεγαλύτερο χρέος από αυτό στο οποίο, όχι μόνο αντικειμενικά αλλά και σε ποσοστό του ΑΕΠ, με πολύ μεγαλύτερο χρέος από αυτό, με το οποίο την υποβάλατε στα μνημόνια. Να βρίσκεται η χώρα σε δοκιμασία και η κοινωνία στην αβεβαιότητα και στην απόγνωση. Και σήμερα τι φέρνετε αυτήν την ημέρα; Παραχώρηση, ξεπούλημα. Εκτός αν θεωρείτε ότι ένα λιμάνι αξίζει 80 εκατομμύρια ευρώ. Ξεπούλημα, λοιπόν, του λιμανιού του Ηρακλείου στην εταιρεία, στον όμιλο Grimaldi. Έναν ιταλικό όμιλο που δε φημίζεται για τίποτε το οποίο μπορείτε να επικαλεστείτε ως κριτήριο για αυτή σας την πράξη. Αλλά αντίθετα συνδέεται ο όμιλος αυτός με τέσσερις πυρκαγιές σε πλοία του. Τα γνωρίζετε αυτά, κύριε υφυπουργέ; Τα γνωρίζετε. Το Euroferry Olympia, που πήρε φωτιά το Φλεβάρη του 2022 ήταν το τέταρτο πλοίο του ομίλου Grimaldi που πήρε φωτιά. Και ξέρετε ότι έχουν υπάρξει νεκροί από αυτές τις πυρκαγιές σε πλοία και ξέρετε ότι έχουν υπάρξει και καταγγελίες εργαζομένων και σωματείων εργαζομένων. Τι θα απαντήσετε στην ιστορία; Γιατί, ενώ έχουμε την τραυματική εμπειρία του εγκλήματος των Τεμπών, που συνέβη μετά από ένα ανάλογο ξεπούλημα σε ιταλική εταιρεία, την Hellenic Train, που τώρα πρέπει να δικαστεί, αλλά κουνιέται κιόλας, ότι θα ασκήσει και δικαιώματα.
Γιατί κάνετε το ίδιο; Γιατί επαναλαμβάνετε την ίδια πατέντα; Γιατί μπαίνετε σε μία διαδικασία που μας εκθέτει ως χώρα, ως πολίτες; Γιατί μπαίνετε σε μία διαδικασία που μας εκθέτει σε νέους κινδύνους, αλλά και που σας εκθέτει εσάς; Αισθάνεστε την ασφάλεια ότι ό,τι και να κάνετε δε θεωρώ, θέλω να είμαι ξεκάθαρη, δε θεωρώ ότι έπρεπε εσείς να μου απαντήσετε, εσείς προσωπικά, εννοώ, κύριε Γκίκα. Είναι μία σύμβαση που έχει υπογραφή από τις 30 Ιανουαρίου του 2024. Έχει αλλάξει και ο υπουργός Ναυτιλίας διαρκώς, μόνο της τελευταίας περιόδου, από τον κύριο Βαρβιτσιώτη πήγαμε στον κύριο Στυλιανίδη. Αλλά κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει. Εγώ θεωρούσα ο κύριος Μητσοτάκης για αυτήν την επιλογή. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι περιφρονείτε τις καταγγελίες, περιφρονείτε και τα σοβαρότατα συμβάντα με φωτιές, σε πλοία, με κίνδυνο και πράγματι κίνδυνο ζωής, με απώλεια ζωής επιβατών και λέτε, “Αυτή είναι η εταιρεία για να δώσουμε το λιμάνι του Ηρακλείου”. Δεν θέλω να πιστέψω, γιατί εμείς, ξέρετε, λειτουργούμε σε διαρκή σύνδεση και με το Ευρωκοινοβούλιο τώρα που η Πλεύση Ελευθερίας είναι και στην Ευρωβουλή. Δεν θέλω να πιστέψω ότι επειδή στο προεδρείο της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού εξελέγη η δική σας ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δε θέλω να πιστέψω ότι με κάποιον τρόπο αισθάνεστε ασφάλεια ότι από κει δε θα ελεγχθείτε. Θέλω, όμως, να πω πολύ καθαρά ότι εμείς αντιλέγουμε. Στην άδεια Βουλή, αντιλέγουμε στην εικονική, φρενήρη, λυσσώδη διαδικασία του να περνούν νομοσχέδια, ενώ δεν παρίστανται καν βουλευτές και να περνούν ταυτόχρονα σοβαρότατα νομοσχέδια χωρίς να παίρνει είδηση η κοινωνία. Αντιλέγουμε στη σιωπή για το έγκλημα στο Μάτι. Αντιλέγουμε στην προσβολή στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας που που συγκροτεί αυτή η άδεια Βουλή. Αντιλέγουμε και αντιλέξαμε και τότε και αντέλεξα κατεβαίνοντας από αυτήν την έδρα. Κατέβηκα από αυτήν την έδρα και αντέλεξα στο ξεπούλημα της πατρίδας μου και αντιλέγουμε στη συνέχεια αυτού του ξεπουλήματος, όπως και να το βαφτίσετε. Η Πλεύση Ελευθερίας θα υπερασπιστεί τους πολίτες, θα υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, θα συνεχίσει να υπερασπίζεται κάθε έναν και κάθε μία, τους ανθρώπους αυτής της χώρας, τα θύματα, τις οικογένειες, το περιβάλλον, τα δάση, τα ζώα, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη. Θα συνεχίσει να είναι εδώ για να θυμίζει και να υπενθυμίζει με το παράδειγμά της ότι η πολιτική μπορεί να γίνει και αλλιώς και μπορεί να δικαιώσει κάποια στιγμή και δεν θα αργήσει αυτή η στιγμή, τη δημοκρατία και την κοινωνία”…
