Επέστρεψε από το Στρασβούργο η Ζωή Κωνσταντοπούλου και στην πρώτη κοινοβουλευτική ομιλία της επεσήμανε την εγκληματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων απέναντι στο Κυπριακό. Επίσης, η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έβαλε στον δημόσιο διάλογο το σκάνδαλο της Siemens, με αναφορά στο πόρισμα της Επιτροπής που συστήσει η Βουλή με επικεφαλής τον αείμνηστο Σήφη Βαλυράκη.
«Παρακολουθώντας τη σημερινή συνεδρίαση, διαπίστωσα ότι δεν γνωρίζει το σώμα ποια μέρα είναι σήμερα. Είναι βεβαίως της Αγίας Μαρίνας και ευχηθήκαμε χρόνια πολλά στις εορτάζουσες. Σήμερα όμως είναι μία πολύ σημαντική μέρα διεθνώς. Είναι η Παγκόσμια Ημέρα Διεθνούς Δικαιοσύνης. Είναι η επέτειος της ίδρυσης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Τέτοια μέρα το 1998, το Διεθνές Συνέδριο της Ρώμης, με τη συμμετοχή και συμβολή της Ελλάδας, υιοθέτησε το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και αποφάσισε το τέλος της ατιμωρησίας για τα διεθνή εγκλήματα, για τον επιθετικό πόλεμο, χωρίς ορισμό ακόμα τότε, για τη γενοκτονία, για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για τα εγκλήματα πολέμου.
Ήμουν εκεί ως φοιτήτρια, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φοιτητών Νομικής, που παρακολουθούσε με το στάτους του παρατηρητή τις διαδικασίες και βίωσα και τη συγκίνηση εκείνων που πέτυχαν να υιοθετηθεί το Καταστατικό αυτού του τόσο σημαντικού θεσμού, αλλά και τον φόβο εκείνων που δεν ήθελαν ποτέ να υπάρξει ποινική λογοδοσία για αυτά τα ειδεχθέστερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα. Παρόλο που η ανθρωπότητα, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, είπε: “Ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά γενοκτονία, ποτέ ξανά εγκλήματα κατά αμάχων, ποτέ ξανά εγκλήματα πολέμου”. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2002, στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κατατέθηκαν οι 60 πράξεις κύρωσης.
Η χώρα μας ήταν στα 60 πρώτα κράτη που κύρωσαν το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ως φοιτήτρια τότε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, παρακολουθούσα, κάνοντας την πρακτική μου, τις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και ήμουν εκεί και σε αυτήν την ιστορική στιγμή που όσοι απέφευγαν την ενεργοποίηση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ήλπιζαν ότι δεν θα ερχόταν ποτέ. Ότι ποτέ δεν θα βρίσκονταν 60 χώρες να κυρώσουν το Καταστατικό αυτού του διεθνούς οργάνου. Το 2003, στα πρώτα μου βήματα ως δικηγόρος, κατέθεσα με τον αείμνηστο δημοσιογράφο, εμβληματική μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα, Ηλία Δημητρακόπουλο, μήνυση για εγκλήματα υπαγόμενα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, σχετιζόμενα με την παράνομη εισβολή και κατοχή των τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο, με τη συνεχιζόμενη εγκληματική κατοχή, με τον συνεχιζόμενο εποικισμό και τις βίαιες εξαφανίσεις. Και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, του 2003, πάλι στα πρώτα μου βήματα ως δικηγόρος, συνέταξα για τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών τη μήνυση του Δικηγορικού Συλλόγου κατά Μπους και Μπλερ για εγκλήματα πολέμου στο Ιράκ.
Μία μήνυση που ερευνήθηκε, υπήρξε πόρισμα ότι διαπράχθηκαν εγκλήματα πολέμου, αλλά και κρίση ότι δεν αποτελούν προτεραιότητα διερεύνησης. Πολλά χρόνια μετά, όπως ξέρετε, ο ίδιος ο Μπλερ αναγκάστηκε, υπό την σκληρή κρίση ων εγχώριων οργάνων της χώρας του, να παραδεχθεί την ευθύνη και την ενοχή του για διεθνή εγκλήματα.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Γιατί η δικαιοσύνη είναι αξία ανεκτίμητη, είναι αγαθό κοινό, είναι προϋπόθεση ειρήνης και δημοκρατίας και δυστυχώς η δικαιοσύνη αναζητείται ακόμη και σε εθνικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Έρχομαι από το Στρασβούργο, προσγειώθηκα τα ξημερώματα, με μεγάλη συγκίνηση, γιατί η Πλεύση Ελευθερίας αύξησε τη δύναμή της, έχει πια στην Κοινοβουλευτική της Ομάδα και μία δυναμική ευρωβουλευτή και ξεκίνησε την πορεία της στο Ευρωκοινοβούλιο, όχι για να κάνει δημόσιες σχέσεις, όχι για να κάνει συναλλαγές, όχι για να χαριεντίζεται με τα λόμπι, αλλά για να διεκδικήσει δικαιοσύνη και σεβασμό των δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες της χώρας μας, για όλους τους πολίτες του κόσμου.
Η ευρωβουλευτής μας, η Μαρία Ζαχαριά, ήδη εγγράφηκε στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου και αυτό θα επιτρέψει στην Πλεύση Ελευθερίας να φέρνει στο επίκεντρο τους πολίτες, τους αγρότες, τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους άνδρες, τους νέους, τις νέες, τους μεγαλύτερους, τις οικογένειες, τους πλημμυροπαθείς, όλους όσοι μαστίζονται από την έλλειψη δικαιοσύνης, από τη μη απονομή δικαιοσύνης και από την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους.
Και στη διάρκεια των χθεσινών επαφών και στη διάρκεια της χθεσινής παρουσίας μας στο Στρασβούργο, είχα την ευκαιρία να θυμίσω κάτι που περίμενα να το είχε κάνει η ελληνική πλευρά. Συμπληρώνονται 50 χρόνια κατοχής στην Κύπρο και δεν επιτρέπεται το Ευρωκοινοβούλιο να μην έχει αναλάβει δυναμική, ηχηρή πρωτοβουλία για την παύση της κατοχής. Δεν επιτρέπεται να γίνεται μία χλιαρή αναφορά, όπως ήταν η χθεσινή, ανάμεσα στην αναφορά στην Ουκρανία, στο Αφγανιστάν, στη Γάζα. Ανάμεσα σε αυτές τις αναφορές, με ένα θολό τρόπο και η Κύπρος, σαν να μην πρόκειται για κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκεται υπό κατοχή.
Δεν ξέρω αν η κυρία Μέτσολα, η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, άκουσε και αφουγκράστηκε τις χθεσινές δηλώσεις μου. Την είχα συναντήσει αμέσως προηγουμένως. Σήμερα όμως πήρε μία πιο αποφασιστική θέση και αυτό είναι σίγουρα μία πρόοδος. Η Ελλάδα δεν μπορεί και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπορεί να παραμένουν σιωπηλές για το Κυπριακό. Δεν μπορεί να παραμένουν σιωπηλές για την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Δεν μπορεί να επαμφοτερίζουν ανάμεσα στο θύτη και στο θύμα. Δεν μπορεί να στρογγυλεύουν τις τοποθετήσεις τους και να ξεχνούν.
Δεν ξεχνώ, έχουμε πει, για την Κύπρο. Και δεν μπορεί να επιτρέψουμε να ξεχαστεί ένα διεθνές, εν εξελίξει έγκλημα. Αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να απαιτηθεί και η δικαιοσύνη είναι ο θεσμός που πρέπει να επιλαμβάνεται σε κάθε ευκαιρία και βεβαίως και η διεθνής δικαιοσύνη και η διεθνής ποινική δικαιοσύνη.
Γύρω από τη δικαιοσύνη λοιπόν θα είναι οι αναφορές μου, γιατί πιστεύω ότι το νομοσχέδιο που συζητάμε θα έπρεπε να είναι ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης με εντελώς διαφορετικές διατυπώσεις, με εντελώς διαφορετική επεξεργασία, με εντελώς διαφορετικές διατάξεις και προβλέψεις και με εντελώς διαφορετική, με πραγματική πολιτική βούληση. Γιατί τι έρχεται ως νομοσχέδιο σήμερα στη Βουλή; Ένα νομοσχέδιο υποτιθέμενης αντιμετώπισης της οικονομικής εγκληματικότητας στο επίπεδο της ιδιωτικής οικονομίας. Μα είναι τόσο άτολμο, τόσο νερουλό, τόσο πραγματικά διστακτικό και δειλό αυτό το οποίο φέρνετε, που όλοι καταλαβαίνουν ότι το κάνετε κόντρας άκοντες, διότι έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε που αποτέλεσε οδηγία και τελικώς θέλετε απλώς να πείτε ότι αυτή την οδηγία την κυρώσαμε, την οδηγία του 2019 που αναθεώρησε μία προηγούμενη, την κυρώσαμε το 2024, φτιάχνοντας ένα μητρώο που θα περιέχει εκείνους οι οποίοι καταδικάζονται για διάφορα αδικήματα και θα πρέπει να αποκλείονται από τη συμμετοχή σε εταιρικές μορφές, τους οποίους ονομάζεται κιόλας αποκλεισμένους διευθυντές.
Το σκεφτήκατε πολύ ως ορολογία; Αποκλεισμένοι διευθυντές;
Είναι ατυχής, όπως συνολικά ατυχής είναι η πολιτική της κυβέρνησης στο πεδίο και της δικαιοσύνης και της διαφάνειας και της διαφθοράς και της πάταξής της και της διαπλοκής και της πάταξής της. Εμείς δεν μιλάμε θεωρητικά, μιλάμε με προτάσεις.
Και σας ψέγουμε, διότι υποκρίνεστε. Παριστάνετε, παριστάνετε και εσείς και οι σύμμαχοί σας σε ευρωπαϊκό επίπεδο ότι θέλετε να πατάξετε την διαφθορά, μα προτείνετε για πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ένα πρόσωπο το οποίο καταγγέλλεται για πρακτικές διαφθοράς και ήδη αυτές τις ώρες κάνει το γύρο της ενημέρωσης η απόφαση της Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης, σύμφωνα με την οποία παραβιάστηκαν οι αρχές της διαφάνειας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την κυρία Φον Ντερ Λάιεν στο επίπεδο των εμβολιασμών και των συμβάσεων με τις φαρμακευτικές εταιρείες. Παριστάνετε ότι θέλετε δικαιοσύνη, αλλά δεν ενδιαφέρεστε για το τέλος της ατιμωρησίας. Κρύβεστε στην Ελλάδα πίσω από την βουλευτική ασυλία και τώρα εσχάτως κρύβεται και άλλους πίσω από την βουλευτική ασυλία, πίσω από την υπουργική ασυλία και γαντζώνεστε πάνω στο διορισμό της ηγεσίας της δικαιοσύνης από τις κυβερνήσεις.
Εμείς να το ξεκαθαρίσουμε. Έχουμε κάνει τρεις προτάσεις πολύ συγκεκριμένες. Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας. Και γι’ αυτό ψηφίζουμε ναι σε όλες τις αιτήσεις άρσης ασυλίας. Εσείς θα εξηγήσετε γιατί ψηφίζετε αλλού ναι, αλλού όχι.
Κατάργηση της υπουργικής ασυλίας. Και γι’ αυτό θέλουμε να αναθεωρηθεί το άρθρο 86 του Συντάγματος και να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και να δικαστεί ο κύριος Καραμανλής και ο κύριος Σημίτης. Και να δικαστεί κάθε κυβερνητικό πρόσωπο το οποίο ενέχεται σε εγκλήματα σε βάρος των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος.
Εμείς θέλουμε ισότητα όλων ενώπιον του νόμου και εσείς θέλετε προνόμια κάποιων ενώπιον του νόμου και ενώπιον της δικαιοσύνης. Δεν κάνατε ούτε καν πρόταση για προανακριτική επιτροπή για το έγκλημα στο Μάτι και θέλετε αυτό να το εξαργυρώσετε κουνώντας το δάχτυλο σε εκείνους τους οποίους προστατεύσατε για να μην σας κάνουν κι εκείνοι αίτημα για προανακριτική επιτροπή για το έγκλημα στα Τέμπη.
Και τους θυμώνετε κιόλας γιατί δεν φέρθηκαν καλά. Ενώ εσείς τους προστατεύσατε, εκείνοι δεν κάνουν το ίδιο.
Κάνουμε προτάσεις διαφάνειας, με σταθερότητα, με απόλυτη προσήλωση στην αρχή της ενημέρωσης των πολιτών και στην αρχή βεβαίως της ισοπολιτείας όλων. Προσπαθώ να επιλέξω με πιο συναίσθημα. Με θυμηδία ή με οργή; Ή με αγανάκτηση;
Άκουσα τον κύριο Μητσοτάκη να λέει ότι δεν έχει μαύρα ταμεία η Νέα Δημοκρατία. Και αναρωτιέμαι, κύριοι, την υπόθεση της Siemensπόσο βαθιά θέλετε να τη θάψετε και πώς νομίζετε ότι μπορείτε να το πετύχετε;
Η Βουλή αυτή, η επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο της Siemens, με πρόεδρο τον αείμνηστο Σήφη Βαλυράκη, που η χήρα του μας παρακολουθεί από τα θεωρεία της Βουλής, το 2011-2012 κατέληξε σε πόρισμα κόλαφο για το σκάνδαλο της Siemens. Με ονόματα στελεχών και της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Με ονόματα πολιτικών που τα πήραν από τη Siemens. Και με κρίσεις για το γεγονός ότι πρόκειται για ενεργό σκάνδαλο, για μείζον έγκλημα σε βάρος της χώρας, του οποίου τα αποτελέσματα συνέχιζαν και πολύ μετά το ξέσπασμα της υποθέσεως. Να θυμίσω στον κύριο Μητσοτάκη τι κάνατε με αυτό το πόρισμα; Να το θυμίσω και σε σας, κύριε Πλεύρη;
Όταν ήρθε στην Ολομέλεια, δεν ψηφίστηκε. Ενώ ήταν ομόφωνο. Να σας πω τι κάναμε εμείς; Ως κίνημα εκτός Βουλής, η Πλεύση Ελευθερίας μόνη της, το 2016-17, πήγαμε στο δικαστήριο για τη Siemens. Με την πρωτοβουλία μας, τη Δικαιοσύνη για Όλους, που την κάναμε μαζί με το Διαμαντή τον Καραναστάση, το Σεπτέμβρη του ’16. Και ζητήσαμε να εφαρμοστεί η διεθνής σύμβαση για τα εγκλήματα κατά της διαφθοράς, που λένε ότι οι πολίτες έχουν δικαίωμα και πρέπει να ‘χουν δικαίωμα συμμετοχής στις δίκες διαφθοράς, διότι ζημιωμένο από την διαφθορά δεν είναι μόνο το κράτος, του οποίου πολλές φορές οι εκπρόσωποι συνεχίζουν να διαπλέκονται, αλλά είναι το κοινωνικό σύνολο, είναι οι πολίτες της χώρας. Και τι έκανε το δικαστήριο το Φεβρουάριο του 2017, στα όρια της παραγραφής; Είπε, “Δεν έχουν δικαίωμα οι πολίτες να παρίστανται”. Εμείς το καταθέτουμε και στην εθνική αντιπροσωπεία ως πρόταση να εφαρμοστεί επιτέλους αυτή η πρόβλεψη. Είπε λοιπόν, “Δεν έχουν δικαίωμα οι πολίτες να παρίστανται” και είπε, “Δεν θέλουμε να διαβάσουμε το πόρισμα της Βουλής”.
Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη τα είπε αυτά. Και αν αναζητήσουμε τις διαδρομές των δικαστών που κάθε φορά αποφαίνονται ευνοϊκά για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, νομίζω ότι θα οδηγηθούμε σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για όλους. Πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για το πώς προδίδεται αυτός ο κόσμος, όπως τον πρόδιδαν και τέτοιες μέρες πριν από εννιά χρόνια. Σε χρήσιμα συμπεράσματα για το πώς φαλκιδεύεται η αξίωση δικαιοσύνης. Σε χρήσιμα συμπεράσματα για το τι είναι αυτά, ποια είναι αυτά που πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να υπηρετήσουμε τη δημοκρατία. Είναι υποκρισία η στάση σας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Παριστάνεται και ήταν σήμερα η ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο, παριστάνεται ότι κόπτεστε για τα διεθνή εγκλήματα. Αλλά κόπτεστε μόνον όταν η σχέση σας με τα εγκλήματα αυτά μπορεί να αποφέρει πακτωλούς χρημάτων για εξοπλιστικές δαπάνες και για δαπάνες ανασυγκρότησης. Άρον άρον ψήφισμα για την Ουκρανία. Και στην ίδια γραμμή ο κύριος Μητσοτάκης να λέει ότι χρειαζόμαστε αμυντικό ομόλογο, ομόλογο άμυνας.
Αλλά καμία σπουδή για τη Γάζα. Καμία σπουδή για τον Παλαιστινιακό λαό. Τα θύματα είναι θύματα σε όποιον λαό και αν ανήκουν. Και η Πλεύση Ελευθερίας είναι πάντα με τα θύματα. Με τα θύματα της Ουκρανίας, με τα θύματα στη Ρωσία, με τα θύματα στη Γάζα, με τον Παλαιστινιακό λαό, με τους ομήρους που κρατούνται, με τους απλούς πολίτες.
Δεν έχουμε δυσκολία ποτέ να επιλέξουμε. Εσείς έχετε δυσκολία να υπηρετήσετε τη δικαιοσύνη και την προστασία του πολίτη.
Μετά την ένοπλη επίθεση στην προεκλογική ομιλία Trump, άκουσα πολλές στερεότυπες καταδίκες της πολιτικής βίας που δεν έχει θέση στη δημοκρατία μας. Αυτή ήτανε και η έκφραση που χρησιμοποίησε και ο κύριος Μητσοτάκης και πάρα πολλοί άλλοι.
Η οπλοφορία έχει θέση; Η ανεξέλεγκτη αδειοδότηση οπλοφορίας και οπλοχρησίας έχει θέση; Η βιομηχανία των όπλων έχει θέση; Η πολεμική βιομηχανία και τα λόμπι της που καταφέρνουν η ελληνική κυβέρνηση να μην έχει μέχρι σήμερα καταδικάσει τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη έχουν θέση;
Για εσάς φαίνεται ότι έχουν θέση. Για εμάς οι επιλογές είναι ξεκάθαρες. Δεν έχει θέση στο διεθνές στερέωμα καμία πράξη εγκληματική. Δεν έχει θέση στο διεθνές στερέωμα καμία πράξη εξ ολοκλήρου εξολόθρευσης αμάχων. Δεν έχει θέση στο διεθνές στερέωμα καμία πράξη αμφισβήτησης και παραβίασης δικαιωμάτων. Δεν έχει θέση στο εσωτερικό στερέωμα αυτό που κάνετε.
Γιατί βρέθηκα το πρωί με τους εργαζόμενους για άλλη μια φορά. Δεν έχει θέση η πειρατεία σε βάρος μιας επιχείρησης, της ΛΑΡΚΟ, και η αποστέρηση της ζωής και της εργασίας από 800 οικογένειες που έχουν στήριξη τη ΛΑΡΚΟ, την ώρα που τα στελέχη σας, ο κύριος Σκρέκας, πρώην υπουργός Ανάπτυξης, ο πεθερός του, ο πατέρας του, η σύζυγός του, η οικογένειά του, επί χρόνια, την κρίσιμη περίοδο, μισθοδοτούνταν με παχυλότατους μισθούς από τη ΛΑΡΚΟ, που στη συνέχεια μας είπατε ότι φαλίρισε. Έχουμε πρόταση; Βεβαίως, σας την έχουμε καταθέσει.
Σας την έχουμε καταθέσει από τις 19 Ιουνίου. Λογιστικός έλεγχος στη ΛΑΡΚΟ. Και για τις ζημιές που προκάλεσαν τα στελέχη σας, άσκηση αγωγών. Λογιστικός έλεγχος, κύριε Πλεύρη, στα νοσοκομεία, στον ΟΣΕ, στη ΔΕΗ, στις επιχειρήσεις αυτές που συνδέονται με το σκάνδαλο της Siemens. Και άσκηση αγωγών για την επιβάρυνση του ελληνικού δημοσίου και αυτών των επιχειρήσεων που τις ξεπουλήσατε και οδηγήσατε στο έγκλημα των Τεμπών στη χώρα του πάμε κι όπου βγει όπου μετά από τη διάθεση πακτωλών δισεκατομμυρίων κάποια βαγόνια του 1979 της Siemens συγκρούστηκαν όταν δύο τρένα πήγαιναν στα τυφλά σε ένα δίκτυο χωρίς τηλεδιοίκηση χωρίς καν λαμπάκια χωρίς προσωπικό και χωρίς κανένα αίσθημα ευθύνης μέχρι σήμερα. Οι προτάσεις μας είναι κατατεθειμένες. Έχουμε πρόταση για συνολικό λογιστικό έλεγχο και των κονδυλίων που διασπαθίζεται από το ταμείο ανάκαμψης και θα μου επιτρέψετε να κλείσω με κάτι που έχει μονοπωλήσει το δημόσιο διάλογο και νομίζω ότι πρέπει να το πω γιατί μόνο εγώ μάλλον θα το πω. Ξεσηκωθήκατε για την απρεπέστατη πράγματι κακοποιητική και σεξιστική συμπεριφορά του κυρίου Πολάκη ο οποίος ως άλλος Νταής συμπεριφέρθηκε με ανεπίτρεπτο τρόπο σε μία γυναίκα στέλεχός σας την κυρία Συρεγγέλα. Τα ίδια κάνατε εσείς και δεν ξεσηκώνεστε. Δεν ξεσηκωθήκατε ούτε ο κύριος ούτε όταν ο κύριος Μαρκόπουλος με έλεγε γελοία. Δεν ξεσηκωθήκατε ούτε όταν ο κύριος Γεωργιάδης μου έλεγε να είμαι πιο μαζεμένη. Δεν ξεσηκωθήκατε ούτε όταν ο κύριος Λαζαρίδης μου έλεγε ότι δεν έχω παιδιά και γι’ αυτό δεν δικαιούμαι να μιλάω για τα Τέμπη. Δεν ξεσηκωθήκατε ποτέ απέναντι σ’ αυτές τις συμπεριφορές που όλοι και όλες οφείλουμε όχι απλώς να στιγματίζουμε αλλά και να τις απομονώνουμε. Και με αυτή σας τη στάση που έχει καταγραφεί από την πρώτη μέρα από το πρώτο γιουχάισμα που κάνατε όταν θεωρήσατε ότι μίλησα λίγο παραπάνω για να αιτιολογήσω την ψήφο μου που θυμίζει το χθεσινό γιουχάισμα των ακροδεξιών στο Στρασβούργο απέναντι στην υποψήφια της Αριστεράς που είπε για το τέλος του φασισμού. Η συμπεριφορά σας αυτή παράγει πρότυπα.
Η συμπεριφορά σας αυτή δίνει το σήμα ότι είναι εντάξει, είναι Ο.Κ. να λες σε μια γυναίκα «βούλωσέ το», «τράβα σπίτι σου», «μη μιλάς επάνω μου» και στο τέλος να κάνεις πράξη αυτό που της λες. Η συμπεριφορά αυτή είναι σύστοιχη με το γεγονός ότι ο κύριος Μητσοτάκης επί μήνες δεν έρχεται να απαντήσει στις επίκαιρες ερωτήσεις μου για τις γυναικοκτονίες. Επί μήνες δεν έρχεται να συζητήσουμε στη Βουλή για τις γυναίκες που δολοφονούνται. Επί χρόνια δεν συγκινείται απ’ αυτό το φοβερό εγκληματικό φαινόμενο και δεν αισθάνεται την ευθύνη που αισθανόμαστε κάποιες και κάποιοι ότι αν δεν κάνουμε κάτι άμεσα είμαστε υπεύθυνοι όλοι για το επόμενο θύμα. Χθες στο Ευρωκοινοβούλιο η κυρία Μέτσολα γυναίκα πρόεδρος έκανε προερχόμενη από το κόμμα του κυρίου Μητσοτάκη το ευρωπαϊκό, έκανε αναφορά στις γυναικοκτονίες.
Να το θεωρήσω μία υποκριτική αναφορά;
Δεν θα το κάνω. Το θεωρώ μία έντιμη αναφορά. Να το θεωρήσω μία προσωπική και μεμονωμένη αναφορά; Αυτό μένει να κριθεί. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι και εγώ η ίδια και η Πλεύση Ελευθερίας, το κίνημά μας, όλες κι όλοι θα είμαστε εδώ για να θυμίζουμε ότι η δημοκρατία είναι πράξη, η δικαιοσύνη είναι προϋπόθεση της δημοκρατίας και τα δικαιώματά μας θα τα υπερασπιστούμε με την ύπαρξή μας, με τη ζωή μας ακόμα γιατί είμαστε πιστοί σ’ εκείνες και εκείνους που μας εμπιστεύτηκαν ακριβώς γι’ αυτό το σκοπό, ακριβώς μ’ αυτή την ελπίδα που εμείς θα την τιμήσουμε και δεν θα την προδώσουμε», είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
