Αναρωτιέμαι πολλές φορές μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος. Μέχρι ποιο έγκλημα. Πόσο… απάνθρωπος μπορεί να γίνει. Για 3η μέρα πέρασα από τη διασταύρωση Γ. Λύρα και Χελιδονούς. Εκεί βρίσκεται ένα βενζινάδικο. Από την πρώτη φορά, η εικόνα που αντίκρισα μου ράγισε την καρδιά. Με έκανε να σταματήσω και να βγω από το αυτοκίνητο και να φωτογραφίσω αυτή την τραγική εικόνα. Να αποτυπώσω την απαράδεκτη συμπεριφορά κάποιου ή ενδεχομένως και κάποιων. Επανέλαβα την ενέργειά μου και τις τρεις ημέρες.
Κάτω από ένα βυτίο βρίσκονταν αλυσοδεμένες, από τον προφυλακτήρα, δύο ψυχές, δύο πλάσματα που υπέμεναν καρτερικά τη μοίρα τους χωρίς τη δυνατότητα να ξεφύγουν. Δίχως να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο κάτω από ένα βυτίο μέσα σε ένα πρατήριο καυσίμων. Με τη θερμοκρασία να παραπέμπει σε καύσωνα κι αυτές οι ψυχές να προσπαθούν να δροσιστούν στη σκιά του μεγάλου οχήματος.
Ποιος άραγε θα ήθελε να είναι αλυσοδεμένος; Ποιος θα ήθελε να τον βασανίζουν; Κανένας! Φυσικά, ούτε κι εγώ. Γι’ αυτό και προχωρώ στη δημοσίευση της εικόνας. Για να καταγγείλω την απάνθρωπη συμπεριφορά. Χωρίς τον παραμικρό φόβο. Δίχως δεύτερες σκέψεις.
Ξέρετε, ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που σε κρατάει πάντα πίσω. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου και εκδηλώνεται με διαφορετικές μορφές. Όπως με την ντροπή, τη ζήλια, τον θυμό, την αναίδεια, την αλαζονεία. Κι αυτό που προκαλεί τον φόβο είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης.
«Πρέπει να πάψεις να φοβάσαι. Ο φόβος είναι αθλιότητα… Μην ξεπέσεις εκεί», έχει πει ο Τάκης Σινόπουλος. Γι’ αυτό όταν βλέπετε να κακοποιούν παιδιά ή ζώα, μη φοβάστε να μιλήσετε. Τολμήστε να καταγγείλετε το περιστατικό. Είμαι σίγουρη ότι όταν ένας άνθρωπος κακοποιεί δύο ζώα, σκυλιά στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα έρθει η στιγμή που θα κακοποιήσει και ανθρώπους, είτε ενήλικες είτε παιδιά. Άλλωστε δεν έχει σημασία αν είναι ζώο ή άνθρωπος. Εκείνο που μετράει είναι ότι κακοποιούνται δύο ψυχές. Κι αυτό η συνείδησή μου δεν το επιτρέπει. Όπως ελπίζω και πολλών συνανθρώπων μου.
Συνείδηση είναι ένα κομμάτι της προσωπικότητας. Βοηθά στον καθορισμό του σωστού και του λάθους, είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ένοχοι όταν κάνουμε κάτι κακό και είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα όταν κάνουμε κάτι καλό. Για να νιώθουμε ωραία πρέπει να φωτίσουμε την ψυχή μας. Όπως, άλλωστε, λέει ο Τομ Ρόμπινς «η μεγάλη ανθρώπινη περιπέτεια είναι η εξέλιξη και η ανάπτυξη της συνείδησης. Είμαστε σε αυτή τη ζωή για να μεγαλώσουμε την ψυχή μας, να απελευθερώσουμε το πνεύμα μας και να φωτίσουμε το μυαλό μας».
Εύχομαι να υπάρχει Δικαιοσύνη στην ΅Ελλ΄άδα και να δουν οι αρμόδιοι αυτές τις εικόνες για να καταδικαστούν οι ένοχοι. Όσοι και όποιοι κι αν είναι. Διότι αυτοί οι άνθρωποι (;) τέλεσαν κακουργήματα, για τα οποία πρέπει να τιμωρηθούν. Στη θέση των δύο αθώων ψυχών, άλλωστε, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς.
