Τέτοιες μέρες, το 1939, ο κόσμος βάδιζε ολοταχώς για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι πολίτες μπορεί να μην το γνώριζαν, αλλά οι ηγέτες του κόσμου ήξεραν ότι η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Στις 15 Απριλίου ο πρόεδρος των ΗΠΑ στέλνει επτασέλιδη επιστολή στους Αδόλφο Χίτλερ και Μπενίτο Μουσολίνι. Σε αυτή ζητούσε να δεσμευτούν ότι για ένα διάστημα δέκα, ακόμα και 25 χρόνων, να μην επιτεθούν σε άλλη χώρα. Ονόμαζε μάλιστα 31 κράτη, η σωστότερα περιοχές, αφού κάποιες αποτελούσαν αποικίες της Αγγλίας και της Γαλλίας για τα οποία απαιτούσε δέσμευση μη επίθεσης.
Μεταξύ των χωρών αυτών ήταν και η Ελλάδα!
Ανακαλύψαμε την επιστολή στα αρχεία του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, του Αμερικανού προέδρου που έχουν πλέον αποχαρακτηριστεί. Οι χώρες αναφέρονται στην τέταρτη σελίδα της επιστολής.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε γιατί γράφτηκε η επιστολή. Το σκηνικό που είχε στηθεί. Η Γερμανία είχε ενσωματώσει την Αυστρία από τον Μάρτιο του 1938, είχε διαμελίσει την Τσεχοσλοβακία τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου και την είχε καταλάβει ένα μήνα νωρίτερα (14 Μαρτίου 1939). Παράλληλα διεκδικούσε το Ντάντσιχ από την Πολωνία στο οποίο είχε εγκαταστήσει ουσιαστικά γερμανική διοίκηση.
Η Ιταλία είχε καταλάβει από το 1936 την Αιθιοπία και μόλις είχε ολοκληρώσει την κατάληψη της Αλβανίας, γεγονός που έβαζε και την Ελλάδα στους πιθανούς στόχους. Όπως και έγινε.
Στην Ασία η Ιαπωνία είχε ήδη προσαρτήσει την Κορέα και την Μαντζουρία που ανήκε στην Κίνα κι ένα μέρος της παλαιότερα στη Ρωσία.
Ο Ρούσβελτ αναφέρει ουσιαστικά όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και αυτές τις χώρες της Μέσης Ανατολκής και την Αίγυπτο. Ανάμεσα τους είναι η Συρία που αποτελούσε γαλλική κτήση και η Παλαιστίνη που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Άγγλων! Ζητούσε δηλαδή εγγυήσεις για δύο περιοχές που ήταν αποικίες κι οχι ανεξάρτητα κράτη!
Πως αντέδρασαν οι παραλήπτες των επιστολών. Ήπια ο Μουσολίνι που σκεφτόταν και τους πολλούς Ιταλούς μετανάστες στις ΗΠΑ που δεν ήθελε να τους δημιουργήσει προβλήματα αφού έστελναν τακτικά τσεκ στις οικογένειές τους, ειδικά στις νότιες και πάμφτωχες περιοχές της χώρας.
Ο Χίτλερ, πάλι, αντέδρασε μέσω του ελεγχόμενου από αυτόν Τύπου. Δημοσιεύματα ανέφεραν «πως θα φαινόταν στον Ρούσβελτ εάν η Γερμανία απαιτούσε από τις ΗΠΑ να μην ασχοληθούν με τις δικές του γειτονικές χώρες, ειδικά στην Καραϊβική, αλλά και άλλες στη Νότια Αμερική και να δεσμευτούν ότι για ένα τέταρτο του αιώνα θα σεβαστούν την εδαφική τους ακεραιότητα.
Οι Έλληνες αναγνώστες δεν διάβασαν στις εφημερίδες που αγόραζαν ούτε μια ανάλυση για το τι πραγματικά συνέβαινε. Σε όλες τις εφημερίδες υπάρχουν πανομοιότυπα άρθρα, ανταποκρίσεις του «Αθηναϊκού Πρακτορείου» που απλά κατέγραφαν τα σχόλια των ξένων εφημερίδων.
Αλλού οι γαλλικές
Αλλού οι αγγλικές
Κι αλλού οι γερμανικές
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο γερμανικός Τύπος κατηγορούσε τον Αμερικανό Πρόεδρο ότι οι πρώτοι που σχολίασαν θετικά την πρωτοβουλία του, πριν ακόμα φθάσουν οι επιστολές στους παραλήπτες τους ήταν οι Σοβιετικοί στους οποίους προφανώς κοινοποιήθηκε νωρίτερα…
Για όσους πάντως μπορούσαν να διαβάσουν κάτω από τις γραμμές καταλάβαιναν ότι η χώρα είχε διαλέξει στρατόπεδο. Τα αγγλογαλλικά σχόλια έμπαιναν ψηλά στη σελίδα κι από κάτω τα γερμανικά.. Οι εντολές έρχονταν κατευθείαν από την επιτροπή λογοκρισίας. Οι περισσότεροι λογοκριτές ήταν γερμανόφιλοι και διατηρήθηκαν στην ίδια θέση και επί γερμανικής Κατοχής, αλλά αυτή είναι… άλλη ιστορία.
Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι δύο χρόνια αργότερα (1941), τις ίδιες μέρες ο γερμανικός στρατός είχε αρχίσει την προέλασή του στην Ελλάδα και κατευθυνόταν στην Αθήνα!
Πηγή:Newsbreak
